top of page
Zoeken
  • Foto van schrijverTP

Niet thuis...

Waarom hebben we een kampeerbusje? Om gemakkelijk een paar dagen weg te kunnen. Waarom doen we dat dan niet? Omdat...., het blijft stil..., we dat gewoon niet doen. Dus gaan we dat nu wél doen, gewoon even weg. Goed plan, ware het niet dat ons vertrek precies samenvalt met een fikse weersomslag richting herfst. Uitgerekend nu! Is het verdorie tot vervelends toe weken-, nee maandenlang warm tot bloedheet geweest, en toen gingen we niet. Nee, maar nu wel! En zo vertrokken we, stoïcijns voor de nattigheid en vol 'we gaan er wat moois van maken'-moed richting de Goudkust. Het wordt Maaldrift, pal tegen Wassenaar aan. Slagregen en harde wind teisteren ons busje en ons gemoed, maar we zetten de luifel omhoog en de stoelen eronder. En eerlijk waar, het valt best mee uiteindelijk. Als de lucht eindeloos grijs lijkt en de regen troosteloos en droevig neerslaat, en ik me inwendig wanhopig afvraag waarom ik zo nodig weer een paar dagen eropuit moest, breekt ineens de zon door en wordt alles anders!! We maken een genoeglijke fietstocht naar en door Voorschoten en genieten daarna van het fenomeen bbq. En dat genieten betrof niet zozeer het consumeren van het vlees (want dat was eerlijk gezegd bijna niet uit het plastic te krijgen en niet te eten) als wel van de sfeer die het bbq'en oproept bij ons. Buiten koken en eten, dat is toch het summum van kamperen!!

De dagen erna doorkruisen we op onze fietsen de Goudkust en de goudblonde duinen. En niet te vergeten het wonderschone Leiden waar we ons urenlang vermaken met wetenschappelijke ontdekkingen in het Boerhaavemuseum. Terwijl het buiten grijs en nat is, hebben wij nergens last van.

Zou hij thuis zijn? vroegen we ons vanochtend af. We wagen het erop, we gaan er gewoon op af. En daar stonden we dan, pal naast het Haagse Bos, op de oprit met zijn indrukwekkende hekken. Nee, we mochten er niet door. Dan maar weer terug. En tot onze grote verrassing stonden we ineens aan de achterkant, maar nee, dat bleek nu juist de voorkant te zijn. Of we opzij wilden gaan, want er ging een auto weg. Nou, zeg ik, daar gaan we dan mooi even voor zitten. Met een boterham in de hand, heel genoeglijk op een bankje, zaten we klaar voor de voorstelling. Zou hij het zijn? Nee, het was een minister. Waar zou hij het over gehad hebben? Prinsjesdag, luidt het antwoord van mijn metgezel. Zou heel goed kunnen, bedenk ik me. En hijzelf, waar is hij? Niet thuis, het Oranje Hotel aan het openen. Geen koffie dus, jammer. Dan maar terug naar ons busje, weet je, we gaan het zelf wel zetten.


8 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page