Het was 28 februari. Tijdens één van mijn vluchtige tv momenten zag ik dat minister Bruins een briefje in zijn handen gedrukt kreeg. Daarmee was de eerste Corona patiënt in Nederland een feit. Een licht onbehagelijk gevoel had zich als een zaadje in mijn gemoed geplant. In het voorportaal van de dementie zou men spreken van een ‘niet-pluis’ gevoel..
Ik ging verder met leuke dingen doen, met vriendinnen naar de Fundatie in Zwolle en 3 dagen wandelen langs de Noaberpadroute met onze wandelclub van 6. Het slechte weer voerde de boventoon, want wat regende het toch veel de laatste tijd. Corona sluimerde op de achtergrond.
