Het was eind januari. Wuhan, stad in China van 11 miljoen inwoners, sloot zich hermetisch af van de buitenwereld. Met een scheef oog keek ik naar het journaal, dit was wel een beetje raar. Die gekke chinezen draaiden een beetje door met hun mondkapjes. We haalden onze schouders op en gingen verder met onze ‘oh-wat-zijn-we-druk-druk-agenda’s’.
Tijdens mijn wekelijkse wandeling op de vrijdagochtend vroeg ik aan een mede-wandelaar wat ook al weer de andere naam voor Corona was. ‘Covid 19’, het antwoord kwam zo snel dat ik me voornam deze naam thuis grondig te bestuderen. Kennelijk was dit gemeengoed geworden en liep ik een beetje achter…
