Kleurrijk

In de rubriek ‘kleurrijk’ staan kleurrijke mensen centraal met een bijzondere passie. Deze keer: Maaike Mooimans!

Smerige zaakjes

Maaike Mooimans is dol op alles wat naar smerige zaakjes riekt. Het is jammer dat het plaatselijke politiekorps geen menskracht meer aanneemt. Want Maaike zou maar wat graag haar speurzin in willen zetten ten behoeve van de wet. Maar helaas, hier ligt niet haar echte roeping. Maar waar dan wel, en trouwens, wie is deze Maaike eigenlijk?

Hoofdkantoor

Wie aanbelt op nummer 30 van het statige flatgebouw, krijgt met ‘Hoofdkantoor Maaike Mooimans’ te horen dat ze thuis is. Het moge gelijk duidelijk zijn: Maaike heeft haar eigen oplossing bedacht om uiting te geven aan haar passievolle speurzin. Niet in het grote blauwe gebouw aan de Marskant worden de belangrijkste speurderspuzzels opgelost, maar op 2 hoog in deze felblauwe flat. Vanuit haar ruime appartement kan Maaike voor haar gevoel over heel Hengelo uitkijken. Dat komt goed uit bij haar geheime functie! Elke politie-agent is haar vriend, en trouwens, ook elke buschauffeur. Waarom precies, dat kan ze niet goed uitleggen, maar mensen in uniform, die hebben haar hart.

Binnen

Een lange witte gang door, trap op en nog een trap op, en weer een witte, lange gang door. De gedachte aan een politiebureau laat zich moeilijk de kop indrukken.. Maaike zwaait de deur open met een brede lach en maakt een hoffelijk ‘kom maar binnen’ gebaar. Ze neemt mijn jas aan en hangt deze met breeduit gemeten precisie en een bijna theatraal gebaar aan de kapstok.

Eenmaal binnen wordt al snel duidelijk dat hier iemand woont die gesteld is op etiquette en nette manieren. “Hoofkantoor zien?” vraagt ze, terwijl ze haar hoofd iets naar achter houdt. Maar natuurlijk, want daar ben ik nu juist zo nieuwsgierig naar. Vol trots toont ze me haar bureau met een ongekend aantal, keurig geordende mappen. Voordat ik mijn brandende vraag kan stellen, geeft ze al het antwoord: “smerige zaakjes’. Inzage in een map levert een beeld op van rijen woorden zorgvuldig onder elkaar geschreven. Ik kijk met veel bewondering naar het resultaat van vele uren noeste arbeid. De politie is er niets bij. Maaike grijnst nu van oor tot oor, maar wil over dit geheimzinnige speurderswerk verder niets kwijt. Ik snap het, dit zijn niet alleen smerige, maar ook geheimzinnige zaakjes!

Ontslagen

We praten nog even verder over andere dagelijkse dingetjes, over hoe het is hier te wonen. Maaike houdt niet van veel woorden, maar haar antwoord ‘perfekt’ is duidelijk. Schilderen is haar tweede, grote hobby. Hangpoppen schildert ze het liefst, in alle soorten en maten. Boven de tafel prijkt een groot, kleurijk voorbeeld daarvan. Maaike verveelt zich geen moment.

Dan heb ik nog een laatste vraag: wat vindt ze van de begeleiding? Ze zwijgt een tijdje en pakt dan met een veelzeggend gebaar een zwarte map, slaat deze open en wijst op de namen: ‘allemaal ontslag’. Ze kijkt me veelbetekenend aan. Ik begrijp dat ze ook hier heel zorgvuldig over nagedacht heeft. Maar iedereen in 1 keer weg, dat kan toch niet? Na even navragen, wordt me duidelijk hoe Maaike dit bedoelt. Haar hoofdkantoor heeft de supervisie over het team, maar dat is geheim. Als waarschuwing voor niet goed functioneren geeft ze de melding ‘ontslag’, maar gelukkig hanteert ze een kansrijk beleid. Het is slechts een waarschuwing, iedereen mag terug komen met morgen een nieuwe kans!

Het is tijd om op te stappen. Ik wens Maaike veel succes met haar speurderswerk en loop naar de deur. Maar Maaike is me al voor en zwaait deze zwierig voor me open. ‘Ontslag”, zegt ze met een vrolijke twinkeling in haar ogen. Ik weet wel beter….